HIV-INDICATOR
AANDOENINGEN
Het herkennen van een hiv-infectie kan een uitdaging zijn. Een hiv-infectie kan jarenlang ongemerkt aanwezig zijn in het lichaam. Toch zijn er kenmerken te vinden waarbij het goed is dat je dokter of jijzelf aan hiv denken. Op dit deel van de website wordt uitgelegd wanneer en hoe je een hiv-infectie kan herkennen door hiv-indicatoraandoeningen. Dit zijn aandoeningen die vaker voorkomen bij mensen met hiv dan bij mensen zonder hiv. Deze aandoeningen kunnen wijzen op een nog niet ontdekte hiv-infectie. Het wordt, in nationale richtlijnen en internationale richtlijnen waaronder door de World Health Organization, aangeraden om bij hiv-indicatoraandoeningen op hiv te testen
Het beloop van hiv en het belang van hiv-indicator aandoeningen
Kort na het oplopen van hiv hebben mensen vaak last van griepachtige klachten. Hier komen nogal eens koorts, keelpijn en gezwollen lymfeklieren bij voor. Daarom worden de klachten soms onterecht aan de ziekte van Pfeiffer toegeschreven. Dit ziektebeeld dat door hiv veroorzaakt wordt, noemen we het ‘retrovirale syndroom’. Het is de indicatoraandoening die wijst op de ‘acute’ hiv-periode: de eerste zes maanden nadat iemand hiv heeft opgelopen.
Het is aan te raden op hiv te testen als je risico hebt gelopen op een hiv-infectie in de zes maanden voor het ontstaan van deze klachten. Deze klachten van koorts, keelpijn en gezwollen lymfeklieren gaan vanzelf weer over en mensen voelen zich vaak weer prima. Ze kunnen zo maanden- tot jarenlang rondlopen zonder te weten dat ze een hiv-infectie hebben en zonder dat ze hierbij aids ontwikkelen. In deze periode kan het virus wel worden doorgegeven aan anderen. Toch is deze periode niet geheel zonder klachten of symptomen die bij hiv passen. We weten dat mensen vaak een arts bezoeken voor deze klachten. Tijdens het bezoek aan de arts wordt er niet getest op hiv.
Achteraf blijken deze klachten te passen bij de toen al aanwezige hiv-infectie. Deze klachten en aandoeningen worden ook wel
hiv-indicatoraandoeningen genoemd.
Hiv-indicatoraandoeningen
Hiv-indicatoraandoeningen zijn aandoeningen of symptomen die vaker voorkomen bij mensen met een onderliggende hiv-infectie dan bij mensen zonder hiv-infectie. Hiv-indicatoraandoeningen zijn onder te verdelen in twee groepen.
Groep 1
De eerste belangrijke groep is de groep aandoeningen die tot uiting komen als de afweer verminderd is. Het verminderen van de afweer is een typisch kenmerk voor een hiv-infectie als deze hiv-infectie nog niet behandeld wordt. De vermindering van de afweer vindt plaats gedurende de jaren dat iemand hiv heeft zonder dit te weten. Dit kan zich uiten doordat iemand vaker bepaalde soorten infecties krijgt, bepaalde soorten kanker of aanhoudende klachten zonder dat hiervoor een goede verklaring wordt gevonden.
Voorbeelden hiervan zijn tuberculose, gordelroos (herpes zoster), twee of meer longontstekingen in één jaar, een afwijkende baarmoederhalsuitstrijk, baarmoederhalskanker of onbegrepen klachten zoals koorts of gewichtsverlies.
Groep 2
De tweede belangrijke groep is de groep aandoeningen die dezelfde besmettingswijze (via seksueel contact, via bloed-bloed contact of van moeder op kind) heeft als hiv. Voorbeelden hiervan zijn hepatitis A, B en C en seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's).
Voor beide groepen geldt: als iemand met een hiv-indicatoraandoening bij de (huis)arts komt, is het advies om op hiv te testen, ongeacht de leeftijd, het geslacht, de afkomst of de seksuele voorkeur van deze persoon.
De kans op een hiv-infectie bij de aanwezigheid van een hiv-indicatoraandoening varieert tussen 1 op 20 en 1 op 1000. Dat wil zeggen dat één persoon per 20 personen tot één persoon per 1000 personen die met een hiv-indicatoraandoening bij de arts komt een onderliggende hiv-infectie heeft. Het vaststellen van een hiv-infectie bij deze aandoeningen kan soms onverwachts zijn en als een schok komen.
Toch is het heel belangrijk om te testen op hiv en op de hoogte te zijn van een eventuele infectie. Hiv is namelijk tegenwoordig uitstekend te behandelen met veilige en effectieve medicatie. Het voorkomen van schade door hiv heeft een erg belangrijke invloed op de prognose. Zonder behandeling is hiv dodelijk. Door tijdige behandeling van hiv kan iemand echter een normaal leven leiden. Daarnaast, als de hiv-infectie behandeld wordt, is de hiv-indicatoraandoening (bijvoorbeeld baarmoederhalskanker) vaak ook makkelijker te behandelen.
De hiv-indicatoraandoeningen staan per aandoening op deze site verder uitgelegd. Als je een hiv-indicatoraandoening hebt, kun je op deze pagina’s het gesprekskaartje downloaden over hoe je om een hiv-test kan vragen bij je (huis)arts. De kosten van de hiv-test zijn voor eigen rekening als je eigen risico nog niet op is. Wanneer je eigen risico wel op is, kun je de test kosteloos laten doen.